Ένα δάσος από θεόρατα γυμνά βράχια στεφανωμένα με βυζαντινά μοναστήρια, κάτω από έναν ατελείωτο ουρανό. Τα συναισθήματα που κατακλύζουν τον επισκέπτη ανάμεικτα: Θαυμασμός, δέος, έκσταση, αλλά και ταπεινότητα. Ένα έναυσμα για πνευματικό στοχασμό, περισυλλογή και προσωπική εξιλέωση. Στα 1340 με τον όσιο Αθανάσιο αρχίζει ο οργανωμένος κοινοβιακός μοναστικός βίος, αφού ίδρυσε την Ιερά Μονή Μεγάλου…
Ακολουθώντας τα μονοπάτια της παράδοσης
Η «κρυμμένη» πλευρά της Ν. Πίνδου
Μεταξύ παράδεισου και γης